مربع فسقلی خندان

همه چیز زیر سر همین لایک لامصب است. می‌نویسم. دل توی دلم نیست که چند ساعتی بگذرد تا بیایم گودر و ببینم لایکی، کامنتی، چیزی، برای نوشته‌ام بوده یا نه. خب… الآن ساعت پنج و نیم است، ساعت نه می‌آیم ببینم خبری از آن‌ها هست یا نه. اگر زودتر بیایم، ممکن است چیز دلخوش‌کنکی نباشد و بخورد توی ذوقم. بعد از سه ساعت هم ممکن است نباشد، اما بیشتر از آن صبر ندارم. بعد از سه ساعت و نیم حتماً چیزی پیدا می‌شود که برود بشود انگیزه‌ام برای نوشته‌ی بعدی.

…مربعی فسقلی که اگر رویش کلیک کنی، روشن می‌شود و لبخند می‌زند. یک جوری هم نگاه می‌کند که انگار دارد به ریش نداشته‌مان می‌خندد.